Estudiantina!
Blijf op de hoogte en volg Rachel
27 Oktober 2014 | Argentinië, Posadas
En eindelijk is het dan zover.
Na ongeveer 2 maanden oefenen, de rest van mijn school zelfs 4, een zelf gemaakte jurk,tokado,schoenen, zo´n 40 Ensayo´s (incl. alle extra ensayo´s) en 2 generale repetities verder, is de Primero Noche een feit.
We staan met z´n allen in de Costanera te wachten. Het is ontzettend koud en waait vreselijk. Iedereen doet z´n best z´n tokado vast te houden zodat die niet van zijn of haar hoofd vliegt, en probeert warm te blijven, wat moeilijk gaat in die kleine jurkjes.
Een uur van tevoren aanwezig zijn is lastig hier hahah, maar dan is het eindelijk zover.
We hebben een soort ´speach´ van de regisseur (een klasgenoot van mij) en daarna doen we snel een gebed en stellen we ons op.
De mensen van de band beginnen met de muziek en dan is het alsof er een totaal nieuwe wereld opengaat. We lopen en dansen tegelijk en iedereen om ons heen joelt. Overal is confetti en worden foto´s gemaakt en iedereen is enthousiast. Ik dans zo goed als ik kan en geniet van elk moment! We lopen naar onze posities en dan begint het ´echte´ dansen.
Overal lopen fotografen om foto´s te maken en de jury houdt ons strikt in de gaten.
Als het voorbij is rennen we snel door naar een ander deel in de Costanera. (Deze is enorm groot en loopt langs heel Posadas). Als we aangekomen zijn bij de tweede locatie begint het feest opnieuw.
Ik geniet volop en m´n hart bonkt van de adrenaline.
Als het voorbij is rennen we naar het centrum. Daar krijgen we weer een toespraak van de regisseur en we kleden ons snel om. We gaan naar de andere scholen kijken, alleen het is verboden om in je outfit te gaan kijken. Je mag zelfs als je danst niet op de stoep lopen. doe je dit wel,dan krijgt je school punten aftrek. Heel bijzonder, maar ach, niet het gekste wat ik heb meegemaakt hier.
We gaan kijken naar onze´competitie´ en zie nog 2 andere exchange-studenten. Victor uit Frankrijk en Linda uit Duitsland. Superleuk dat zij ook meedoen, we hebben heel veel contact met alle uitwisselingsstudenten,en ondernemen vaak dingen samen.
de volgende dag (Zaterdag) is het weer en ik geniet zo mogelijk nog meer! Nu moeten we alleen later, zo rond een uur of 12 ´s nachts geloof ik, en het is nog kouder nu! Dat is ook heel normaal, dit soort dingen die tot 5 uur ´s nachts doorgaan. Prima, geen probleem!
De week erop zijn er weer 2 voorstellingen, maar nu is het bloedheet! Ik drijf haast weg in mn jurk, maar desondanks geniet ik weer volop!
Die dag erna is de laatste voorstelling, en veel mensen moeten huilen. Iedereen is emotioneel omdat het de laatste voorstelling is, en zeker de mensen in mijn leerjaar, aangezien het hun laatste keer meedoen is. Toch kan ik me er wel iets bij voorstellen;4 maand aan werken aan een dans, of muziekstuk en outfit is dan in eens voorbij. En geloof me: de hele school draaide om ´LA ESTUDIANTINA´.
We maken er een topavond van en genieten volop. Er vloeien veel tranen en zijn mooie toespraken, en iedereen gaat met een voldaan gevoel naar huis.
Die week erop hebben we elke dag oefenen, omdat die zaterdag een voorstelling is in het Theater. Hiervoor moet de choreografie worden aangepast, en het is een RAMP. probeer maar eens in 1 week (uiteindelijk 4 dagen) een choreografie voor een lange straat aan te passen aan een choreografie voor een vierkant podium, met zo´n 200 mensen die het niet begrijpen, inclusief een of andere kaaskop die niet eens verstaat wat ze zeggen. Ja lastig.
Maar, ook dit lukt,en op zaterdagavond om 2.00 ´s nachts knallen we!
De show duurt tot 6 uur ´s ochtends en ik geniet van alle scholen.
Ik zou willen dat ze dit in Nederland hadden, het is echt fantastisch om hier aan mee te doen.
Ik ben dankbaar dat ik een deel van deze traditie heb mogen zijn.
VAMOS SANTA CATALINA!
Na ongeveer 2 maanden oefenen, de rest van mijn school zelfs 4, een zelf gemaakte jurk,tokado,schoenen, zo´n 40 Ensayo´s (incl. alle extra ensayo´s) en 2 generale repetities verder, is de Primero Noche een feit.
We staan met z´n allen in de Costanera te wachten. Het is ontzettend koud en waait vreselijk. Iedereen doet z´n best z´n tokado vast te houden zodat die niet van zijn of haar hoofd vliegt, en probeert warm te blijven, wat moeilijk gaat in die kleine jurkjes.
Een uur van tevoren aanwezig zijn is lastig hier hahah, maar dan is het eindelijk zover.
We hebben een soort ´speach´ van de regisseur (een klasgenoot van mij) en daarna doen we snel een gebed en stellen we ons op.
De mensen van de band beginnen met de muziek en dan is het alsof er een totaal nieuwe wereld opengaat. We lopen en dansen tegelijk en iedereen om ons heen joelt. Overal is confetti en worden foto´s gemaakt en iedereen is enthousiast. Ik dans zo goed als ik kan en geniet van elk moment! We lopen naar onze posities en dan begint het ´echte´ dansen.
Overal lopen fotografen om foto´s te maken en de jury houdt ons strikt in de gaten.
Als het voorbij is rennen we snel door naar een ander deel in de Costanera. (Deze is enorm groot en loopt langs heel Posadas). Als we aangekomen zijn bij de tweede locatie begint het feest opnieuw.
Ik geniet volop en m´n hart bonkt van de adrenaline.
Als het voorbij is rennen we naar het centrum. Daar krijgen we weer een toespraak van de regisseur en we kleden ons snel om. We gaan naar de andere scholen kijken, alleen het is verboden om in je outfit te gaan kijken. Je mag zelfs als je danst niet op de stoep lopen. doe je dit wel,dan krijgt je school punten aftrek. Heel bijzonder, maar ach, niet het gekste wat ik heb meegemaakt hier.
We gaan kijken naar onze´competitie´ en zie nog 2 andere exchange-studenten. Victor uit Frankrijk en Linda uit Duitsland. Superleuk dat zij ook meedoen, we hebben heel veel contact met alle uitwisselingsstudenten,en ondernemen vaak dingen samen.
de volgende dag (Zaterdag) is het weer en ik geniet zo mogelijk nog meer! Nu moeten we alleen later, zo rond een uur of 12 ´s nachts geloof ik, en het is nog kouder nu! Dat is ook heel normaal, dit soort dingen die tot 5 uur ´s nachts doorgaan. Prima, geen probleem!
De week erop zijn er weer 2 voorstellingen, maar nu is het bloedheet! Ik drijf haast weg in mn jurk, maar desondanks geniet ik weer volop!
Die dag erna is de laatste voorstelling, en veel mensen moeten huilen. Iedereen is emotioneel omdat het de laatste voorstelling is, en zeker de mensen in mijn leerjaar, aangezien het hun laatste keer meedoen is. Toch kan ik me er wel iets bij voorstellen;4 maand aan werken aan een dans, of muziekstuk en outfit is dan in eens voorbij. En geloof me: de hele school draaide om ´LA ESTUDIANTINA´.
We maken er een topavond van en genieten volop. Er vloeien veel tranen en zijn mooie toespraken, en iedereen gaat met een voldaan gevoel naar huis.
Die week erop hebben we elke dag oefenen, omdat die zaterdag een voorstelling is in het Theater. Hiervoor moet de choreografie worden aangepast, en het is een RAMP. probeer maar eens in 1 week (uiteindelijk 4 dagen) een choreografie voor een lange straat aan te passen aan een choreografie voor een vierkant podium, met zo´n 200 mensen die het niet begrijpen, inclusief een of andere kaaskop die niet eens verstaat wat ze zeggen. Ja lastig.
Maar, ook dit lukt,en op zaterdagavond om 2.00 ´s nachts knallen we!
De show duurt tot 6 uur ´s ochtends en ik geniet van alle scholen.
Ik zou willen dat ze dit in Nederland hadden, het is echt fantastisch om hier aan mee te doen.
Ik ben dankbaar dat ik een deel van deze traditie heb mogen zijn.
VAMOS SANTA CATALINA!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
